Verhaal

Er was eens...

 

We schrijven donderdagavond 8 november 2018. Vijf bevriende wolven, met name Gerrylupus, Koenilupus, Pollielupus, Chritofilupus en Stinilupus trokken erop uit. Na een lange en vermoeiende tocht kwamen ze in de Kempen aan, meer bepaald in de omgeving van Hoogstraten. Het was donker en ze waren een beetje op de dool want ze vonden geen drinkplaats. Plots zagen ze de fonkelende ogen van een sterke vos en drongen zijn hol binnen. Vermoeid van de lange tocht hadden ze honger en vooral dorst, heel veel dorst. Ze hadden gehoopt hun dorst onmiddellijk te kunnen laven in het hol van de vos. Zeker Pollilupus begon koortsachtig te zoeken naar een druppel vocht om zijn uitgedroogde tong eens te bevochtigen, maar het geduld van de wolven werd op de proef gesteld. Na een half uur het gedrag van de vos geobserveerd te hebben, kwam er toch een aantal druppels tevoorschijn. Het geluk van de wolven was compleet en ze werden op die manier op het nippertje gered van een uitdroging die onvermijdelijk de dood tot gevolg zou hebben gehad. Met mondjesmaat kregen ze van de sterke vos af en toe een druppel aangereikt en de wolven kwamen zo stilaan terug op krachten. Ze herleefden duidelijk, niet in het minst als ze steeds sterkere druppels kregen, zelfs hun mannelijke driften werden terug geprikkeld door de samenstelling van het vocht. De vos maakte hen met al zijn ervaring duidelijk dat het verschaffen van drank door hem een tijdelijke maar onvoldoende oplossing zou zijn om hun dorst onder controle te houden. Belangrijk was dat ze zelf leerden hoe ze konden voorzien in het tot stand brengen van drinken. En de wolven experimenteerden erop los tot ze opeens op een punt kwamen dat alle wolven goedkeurend instemden: dit is ‘em! Deze smaak en inhoud zal ons voldoende kracht geven om de terugweg aan te vatten. Het brouwsel stond op punt en om zeker over voldoende reserve te beschikken, dronken de wolven alles wat vloeibaar en ter beschikking was leeg. Ondertussen vertelden ze de vos hun levensverhalen. Ze werden vrolijk want hadden het recept op zak om hun verdere leven in hun eigen behoeften te voorzien en vooral hun stammen aan het thuisfront te kunnen bevoorraden. De volle maan stond aan de hemel en de lange tocht naar het Waasland werd aangevat door de 5 wolven. Onderweg maakten ze nog een kleine tussenstop in Hoogstraten centrum waar ze een nakend wolvenfeestje nog wat onder elkaar bespraken en toen zetten ze de tocht verder, weliswaar met een kleien omweg. Maar ach, wie gaf daar wat om? Ze hadden tenslotte hun doel bereikt om in het Waasland menig verzwakte wolvenbroeder te helpen door het maken van een versterkende wolvendrank. Ze kwamen aan in Sint-Pauwels, keken elkaar goedkeurend aan, gaven elkaar een wolvenknuffel om vervolgens elk hun eigen slaapplaats op te zoeken. Zo geschiedde deze donderdagavond en kwam volgens de legende de ‘Wase Wolf’ tot stand.

Aaaooeeeeeee